Voorselectie Persoon 1 Darmkanker Onderzoek 28

Doe het mensen, doe het gewoon

Marcel was 55 jaar toen er bij hem darmkanker werd vastgesteld. 5 Jaar later deelt hij zijn verhaal om mensen te laten weten hoe belangrijk hij het vindt om mee te doen aan het bevolkingsonderzoek darmkanker.

Heb je getwijfeld om mee te doen met het bevolkingsonderzoek? 
Ik ben niet zo van de doktersbezoeken, maar bij het bevolkingsonderzoek heb ik direct besloten om mee te doen. Het wordt niet voor niets opgenomen in het nationaal gezondheidsprogramma, denk ik dan.’ 

‘Doe het mensen, doe het gewoon’

De uitslag was positief, er was bloed in de ontlasting gevonden. Wat gebeurde er toen? 
‘Eerst kreeg ik een intakegesprek, daarna volgde een coloscopie: een onderzoek waarbij ze met een hele kleine camera in je darmen kunnen kijken. Er bleek een tumor in mijn darmen te zitten en vanaf dat moment startte de behandeling. Die bestond uit een operatie en aansluitend chemotherapie. Ik had na de operatie een man ontmoet die in hetzelfde schuitje zat en we hebben de chemotherapie in het ziekenhuis samen kunnen volgen. Dat was prettig, het schept een band om te weten dat je niet alleen bent. Daarom vind ik het ook zo belangrijk om mijn verhaal te delen.’ 

Hoe kijk je terug op je deelname aan het bevolkingsonderzoek? 
‘Ik mag van geluk spreken dat ik dit kan navertellen. En dat heb ik echt aan het bevolkingsonderzoek te danken. Het is voor sommige mensen misschien ongemakkelijk om eraan mee te doen, omdat je weet dat er iets gevonden kan worden. Maar als je te laat bent is dit veel erger. Hoe eerder je erbij bent, hoe minder intensief de behandeling. Als je bijvoorbeeld een poliep blijkt te hebben, kunnen ze gelijk met een coloscopie je darmen schoonmaken en dan mag je weer gaan. Daarmee voorkom je een mogelijk voorstadium voor darmkanker’. 

'Meedoen is misschien ongemakkelijk, maar de gevolgen kunnen vele malen erger zijn'

Praat je veel over wat je is overkomen? 
‘Ik heb het er zeker over, vooral als het bevolkingsonderzoek ter sprake komt. Dan vind ik het belangrijk om te benadrukken dat dit onderzoek voor mij het verschil heeft gemaakt. Veel mensen doen na het horen van mijn verhaal toch mee, dat is mooi om te zien. Verder vind ik het onderzoek eigenlijk best grappig: een beetje in je poep prikken, dat is toch lachwekkend als je erover nadenkt?’