Verhaal Michelle
“Ik dacht mijn leven aardig op de rit te hebben”, begint ze haar verhaal. “Totdat ik klachten kreeg”. Afgelopen zomer moest Michelle vaker naar het toilet, had ze loze aandrang en buikpijn. De uitslag van de coloscopie was helaas glashelder. Met haar leeftijd – ze is nog geen dertig – zag ze dit absoluut niet aankomen. “Vroeger dacht ik dat je zoiets pas rond je zeventigste kon krijgen”, zegt Michelle. “Maar ik heb een verhoogde kans op darm- en baarmoederkanker vanwege mijn lynchsyndroom.”
‘Mij overkomt dit niet’
Over het bevolkingsonderzoek darmkanker heeft Michelle anderen nog nooit gehoord. Wel over de bevolkingsonderzoeken borstkanker en baarmoederhalskanker. Tijd voor verandering, vindt ze: “Ik hoorde laatst dat darmkanker ook op jongere leeftijd vaker voorkomt. Dus het is juist belangrijk dat je meteen meedoet zodra je de eerste uitnodiging ontvangt. Daar probeer ik mensen op te attenderen. Dan vragen ze: ‘Welke klachten had je dan?’ en ‘Wat zijn de signalen?’ Maar wat mij is overkomen zou geen reden moeten zijn om er dan pas over te gaan praten. Het cliché is waar: voorkomen is beter dan genezen. Veel mensen denken; ‘mij gebeurt dit niet’. Alleen, je wordt niet altijd overgeslagen. Daarom ben ik blij dat dit soort onderzoeken worden aangeboden.”
Schaamte
Michelle praat regelmatig met anderen over darmkanker. Ze merkt dat er een taboe op het onderwerp zit. “Mensen hebben schaamte om erover te praten”, zegt ze. ”Maar toch, iedereen gaat naar de wc. Bovendien is darmkanker een van de meest voorkomende kankersoorten. En iedereen kent wel iemand die kanker heeft. Waarom zou je het dan niet willen voorkomen? En hier niet over willen praten?”
Collega’s
Een aantal collega’s wist niet dat Michelle darmkanker had. Ze besloot hen een brief te sturen met een oproep. “Mijn laatste zin was: ‘Kijk ook eens achterom in het toilet’. Door die zin hebben toch enkele collega’s gekeken. Vaak zijn mensen geneigd om aandacht aan signalen te besteden als iets dergelijks in hun omgeving voorkomt. Mijn ziekte herinnert anderen aan de paarse envelop van het bevolkingsonderzoek die thuis ligt. Je moet mensen dus echt bewust maken van zoiets. Daarom zou ik tegen iedereen willen zeggen; praat erover met elkaar.”
Michelle is tweemaal geopereerd en er is een deel van haar darm weggehaald. Een chemokuur bleek uiteindelijk niet nodig. Het gaat nu overwegend goed met Michelle. Vertrouwen heeft ze nog niet helemaal, maar ze gaat ervoor.